Bizim Değil Şiiri - Kemal Doğanay

Kar mı yağmış yüce dağın başına?
Karlar bizim amma yel bizim değil.
Yeni girmiş henüz yirmi yaşına,
Yaşlar bizim amma sel bizim değil.

Yar deyince içim birden yanıyor
Aklıma geldikçe yaram kanıyor
Beni duyan herkes aşık sanıyor,
Sevda bizim amma dil bizim değil.

Duydum viran olmuş bahçeler bağlar
Elleri koynunda bir ana ağlar
Sanırsın yurdumda nehirler çağlar,
Vatan bizim amma il bizim değil.

Başımı kaç kere vurdum taşlara
Kimse bakmaz gözden akan yaşlara
Gayrı dayanamam kara kışlara,
Kafa bizim amma kel bizim değil.

Yıllardır beklerim soranım yoktur
Ardımda dağ gibi duranım yoktur
Masama bir çiçek koyanım yoktur,
Çiçek bizim amma gül bizim değil.

Vatan, bayrak dersen durmam yerimde
Yiğitlik Destanı vardır serimde
Verilen sözlere Allah Kerim’de,
Bayrak bizim amma şal bizim değil.

DOĞANAY’ım elde tesbih çekerim
Kızdığım zamanlar artar şekerim
Bütün gönüllere sevda ekerim,
Sevda bizim amma el bizim değil.

Kemal DOĞANAY