Bizim Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

BİZİM
Ben Halil emmiyi iyi tanırım,
İşi gücü kıskançlıktır sanırım,
Sanma her sözüne tez inanırım,
Yakın komşumuzdu babası bizim.

Zannetmem dünyada gam yükü çeker,
Sıkıştı mı timsah gözyaşı döker,
Tarlaya tohumu mibzerle eker,
Motoru, mibzeri Çapa’sı bizim.

Daima somurtur hiç yüzü gülmez,
Kadir kıymet bilmez ip sapa gelmez,
Emanet verirsin geri getirmez,
Dirgeni tırmığı yabası bizim.

İğlik olsun diye katır getirmiş,
Çiftlikten çıkarken komşular görmüş,
Ahırdaki boz eşeği götürmüş,
Semeri, yuları, Palas’ı bizim.

Yorulur oturur binek taşına,
Bina inşa eder yalnız başına,
Bedava geçinmek gelir işine,
Merteği, direği Kalas’ı bizim.

Babasının adı hacı Ökkeş’miş,
Küçüklükten beri öyle yetişmiş,
Yemiş palazlanmış bu hale gelmiş,
Köyü, memleketi Sıla’sı bizim.

Müçtehit'im nasıl olsa iş görür,
Kim ne ister ise getirip verir,
Halil emmi bedavadan yükselir,
Gömleği, kazağı, libas'ı bizim

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi