Biz Olalım Şiiri - Gürhan Kurukaya

Bir rüzgar var serde bugün.
Esmiyor ki, küsmüş bana.
Bir güneş her yerde bugün.
Işığını kesmiş cana.

Bahar gelmiş derler yine.
Çiçek açmış! görmez gözüm.
Firâkınla darda sine.
Gamlı, yaslı, garip özüm...

Kara haber her bir yerde.
İnsanlık iflâsta yine.
Bir görünmez illet perde.
Durmak bilmez hep seferde!

Ne taç kaldı ne de nâdan!
Esir aldı bir görünmez.
Her bir mesken oldu zindan.
Yere indi bir bilinmez.

Benim diyen nerde kaldı?
Uçup gitti makam, mansıb.
Derin bir buhrâna daldı.
Emir, talimat ve tensib.

Mavi gökler yasta yine.
Kara bulutlar seferde.
Tüm zihinler hasta yine.
Ümit, beklenen zaferde.

Yine rüzgârlar esecek.
"Biz" olabilirsek şayet.
Felaketleri kesecek.
İlim ile cümle ayet...

Felah yakındır insana.
Sorumluluk bilinince.
Birşeyi kalmaz Nisana.
Tüm hatalar silinince.

Gelin bu kez "biz" olalım!
Çıkalım bu dehlizlerden.
Dere tepe düz olalım.
Hesabı sorulur bizden.