Kimisi müzik dinler, kimisi spor yapar, spora verir kendini, kimisi saz çalar, kimisi oynar; biz de böyle rahatlıyoruz, beyaz kâğıtlara bir şeyler karalayarak, ne yapalım. Çevremizde yaşanan olaylara, alçaklıklara, vatan hainliklerine kayıtsız kalmadık, bundan sonrada kalmayız...
Çok eskilerden hatırladığım bir ilkokul şarkısıdır eminim ilkokul sıralarında birçoğunuzda söylemişsinizdir, şöyle sözleri ''Ordaa bir köy var uzakta, o köy bizim köyümüzdür, gitmesek de görmesek de o köy bizim köyümüzdür. tralalalala laaa tralalalal laaaa'' diye devam eder gider. Belki bu ülkenin birçok yerini daha görme fırsatımız olamadıysa da, görmedik diye de o vatan topraklarını sevmemezlik edemeyiz. İmkânlar elverdiği ölçüde gitmek istediğim ancak bir fırsat bulup da gidemediğim yerlerin üzüntüsünü hala duyarım yüreğimde bir yerlerde...
Çanakkale görmek isteyip de bir türlü bu imkânı bulamadığım yerlerin başında gelir. Bu güne kadar üç tane Çanakkale ile ilgili şiir yazdım, ama orayı görüp de o havayı teneffüs etmek çok özel bir duygu olsa gerek. Gitmeden bile eminim ki baştan ayağa duygu yoğunluğu ve tüylerim diken diken olacaktır mutlaka...
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman