Bıyıklarım Tabanca Şiiri - İlhan Fuat

-Ecevit’e-

sürükleyen uysal sesi geliyor yağmurun, dışardan
odamdaki kedi tedirgin, yeni buldum sokakta
gözleri kızarmış yalvarmaktan

bense konuşmak istercesine arzulu
kendimi yanıtlamaktan

ıslak anlamların çıkmaz sokakları var

dokunuyorum usulca ke(n) dime
dolaşmaktan yoruldum ben de
inadına küfürden
sürüklenmekten, gün batımına

kederli kavalını dinliyorum Dionissos’un
keçiler yayılıyor gövdeme, peynir olsun diyedir

sütünü içiyorum, anne sütü tadında
unutuyorum bir yanımı dün geceki kadında

sadece bi buzlu whiski
bi kaç parça play-boy

hayat büyük bulmaca
ben maddenin hiç hali

yanaklarımda küçükken yediğim
unutulmuş bi şamar
halet-i ruhiyemi didikliyorum

birazdan intihar ediyorum, kimse duymuyor
kendi özgül ağırlığıma tırmanarak

oysa adalar vardı ırakta
ucuz yaban demokrasiler vardı
bazen bi muz cumhuriyeti tadında

eski solculara faşist diyorlar artık gülüm
alışmaya çalışıyorum
kederli bir şarkı gibiyim bu akşam

kasketim şıpın işi hürriyet
bıyıklarım tabanca