BİTMİYOR ANNE
Nicedir içimde bitmez kışlara
alıştım, bahar bana gelmiyor anne.
Kırıldı kollarım, tutmaz kanadım
vurgun yedi geçliğim, boşa çekildi ahlarım.
Buz kesti yüreğim, gelmedi güneşim anne.
Dara düştüm, sıkışıp arafta kaldım
çok ağlamak istedim, kurudu gözyaşlarım.
Her şeye boş verıp
kaçarsam hüzünden kurtulurum sandım.
Yine kapıma dayandı dert
kederlerde boğuldum.
Çilemin hasatı bana bir türlü gelmedi anne.
Kime güvensen bencilliğe bulandı özü
canlar içinde tanış ele döndüm.
Hak bildiğim gönül terazisınde
kandırılık hunharca soyuldum.
Kalmadı güvenim artık kimseye..
Bir çizgı çekip hazin yazgımı, silemedim silinmiyor anne
Dert anlatmaya ne sabrim kaldı ne mecalim
sağolmaz yaralarım, hiç durmadan kanıyor anne.
Hayat harmanında boşa savrulup
toza toprağa bulandım.
Canımdanda bıkıp, gelecek günden soğudum
genç yaşımda yaşıyan ölüye döndüm anne.
Kayıt Tarihi : 19.8.2009 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çünkü insanın en saf ve samimi olduğu zamanları ve duygularıdır bunlar.
O zamanların ve duyguların terennümleridir bu şiirler.
O yüzden çok severim.
Şirinizide çok sevdim.
Yüreğinize ve kaleminize sağlık.
Saygılarımla selamlar....
TÜM YORUMLAR (1)