Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

sıkıştırdım yaşamı
daracık sokaklarıma
bazen nefessizim
dört duvar arası yalnızlığımla
özledim çocukluğumu
ne çok severdim gökyüzünü

karlı bir akşam da
bıraktım bakışlarımı
son kez ağladım giderken
dönüp yaşlı gözlerimle
son kezde olsa
cesaret edip

inadına
düştüm sevinin peşine
bırakmadım özlemlerimi
şubat mı ağır ağır donmakta
yoksa ruhum mu

gitsem buralardan
maviliklere
tutunsam yosun kokusuna
yapayalnız kalsam
koca şehrin griliklerinde

g e l i ş i n
g i d i ş i n
bahara denk
kısacık bir an

mavi umut ışıkları

ağlama çocuk

artık ağlama
anlamlı
yaşam şiirle
yaşayamadıklarımı

mor ışıktı avuçlarım
yüreğinin
sarkıtlarından tutunmuş

kıyılarında
seni soluyorum

azalır
ömrümün kıyısında zaman
sırlarını gömdü usulca geceye
gizlendi
yarınlardan suretim
sustu dilim ölüler kadar sessizim

hangi yüreğin kapısını çalsan
hangi sevda da soluklansan
içinde büyüyen hücreler gibi
dolaşacağım damarlarında

her yüzde beni görecek

benzemem
bildiğin denizlere
hırçın ve dalgalıyım
farklıyım
kendime özel