Birsen Ateş Şiirleri - Şair Birsen Ateş

yorgunluğum gizleniyor bedenimden
uykuya yenik gözlerim suretinde sabahlıyor
baktığım aynalar da seni arıyorum yoksun
arada bir gülümsüyorsun yıldızlardan
kaldığım zindanım aydınlanıyor
dağılmış ruhum karşı kıyılarda

döndüm yine hüznüme
beklerken hep ümitle
doğal sanmıştım
duygularını
yanılmışım
yalanmış

yokluğunda
buz tuttu şehrin sokakları
acıtıyor sensizliğin
karanlık gecelerinde göz yaşlarım

engin denizlerinde yaşarken

sancılı yüreğime
ilkyaz gibi gelmiştin
kısaymış an kadar
yaşadık dört mevsim

uçarken düş/tüm

zoru çok sevdiğin için
biliyorum
kendine kızıyorsun için için
neden
hala uzaklaşamıyorum diye

açtım yüreğimin

kapılarını

ilk kez sonuna kadar

varamadığım farkına

gelip geçerken yaşam

soğuk gecelerde

açacaktım yüreğimi
izin vermedi kirpiklerim
geceler ağır
uykularım sancılı

şiirsel bir melodi
getirdi rüzgarda seni
büyüdüm galiba
sana bıraktığım
düşlerdeyim hala

ruhum da hazan mevsimi
ayrılık rüzgarları yine
poyrazdan esiyor

ağladım
çok ağladım