Birilerini Şiiri - İrfan Yiğit

ıssız kayıp bir sokaktayım
sisler arasında süzülen bir ruh gibi saydam
keşfedilmemiş gizler arıyorum kendime
ay anlıma çıplak bir kadın figürü çiziyor
içimde birilerini yaşıyorum
dünlerin rehaveti sinsi bir kehanet
ıslak kaldırımlardan topluyorum düşlerimi
her parkeye bir anı bırakıyorum
yol boyunca serpiştirilmiş
umudu yitik eski fotoğraflar
bir çam ağacı gölgesinde uyuttuğum çocukluğum
gidiyorum kulaklarımda yıkımların ezgisi
birilerine ağlıyorum
sokak kedileri tedirgin
sürüngenler gibi taş duvarlara tırmanıyor korkular
mavi tokmaklı bir kapıda görüyorum bekleyenimin gözlerini
mistik bir ürperti içinde beni çağırıyor
birilerini arıyorum
her kapıda gölgelerden bir süngü
bu gece hep uyanık kalmalı sokak lambaları
bulutlar çarasizliğin seyrinde
sessizlik birer birer söndürüyor yıldızları
birilerini çağırıyorum
kıyılardan kıyılara savruluyor yüreğim
bu deli rüzgar alışılmadık
hayallerim saçlarımın ritminde pervasız savruk
sürüklenir gibiyim bir kör noktaya
azgın bir hortuma yakalanmışım sanki
hükmedemiyor ellerim titremelerime
birilerini özlüyorum