Maviliğe koşan atlar Şiiri - İrfan Yiğit

çaresiz çırpınışlar süslemesin gülüşünü
bir çocuk sızlamasın gözlerinde yüreğim
ilmik ilmik geçerken boğazına esaret
unutma dağ çilekleri besliyor ellerin
günlerin idam sehpasında
ne varsa yaşanmalı yarına ait
son arzuda kendin olmak var
ve söküp atmak böğründen selzenişi
bil ki en güzel o
bırak dağ rüzgarı yoklasın saçlarını
bir kör mayın bir zehirli gaz değil
içinde umut olabildiğince yeşersin
ve hayallerin salsın atlarını barışın maviliğine
koştur düşlerin kumsalında
yeni baharlar tutuştur nefesinde
yılmadan hiç usanmadan
deniz yıldızları fırlat okyanuslara
özgürlük bir patika sonsuz bir gökyüzü
dağ kokusu ova serinliği
göl ve nehirlerin berraklığı
ve o doyulmaz tadla
çözülür boğazına geçen ilmik
buz kristalleri gibi dağılır öfken
hologram bir yanlızlık kalır geriye
adressiz bir günün kucağında