Parkın bir köşesinde, biri oturuyordu,
Tek başına kendince, bir şeyler söylüyordu,
Hüzünlü gözlerinden, yaşları döküyordu,
Belli vurgun yemişti, hemen beliriyordu,
Bir selam verdim ona, ilişerek yanına,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
