Biri oturuyordu Şiiri - Sinan Karakaş

Parkın bir köşesinde, biri oturuyordu,
Tek başına kendince, bir şeyler söylüyordu,
Hüzünlü gözlerinden, yaşları döküyordu,
Belli vurgun yemişti, hemen beliriyordu,

Bir selam verdim ona, ilişerek yanına,
O ıslak gözleriyle, dönerek baktı bana,
Dudağı titreyerek, bana dedi merhaba,
Uzaklara bakarak, neler diyeyim sana,

Eğdi başını öne, bana iyi bak dedi,
Neyi varsa önüme, bir çarşaf gibi serdi,
Ben de senin gibiydim, beni dertler devirdi,
Bana kuyu kazanlar, yüzüme hep gülerdi,

Yıktılar hayalimi, yıktılar tüm dünyamı,
Bana zından ettiler, dört duvarlık odamı,
Öylesine yıkıldım, göremedim rüyamı,
Bırak beni be çocuk, sen de deşme yaramı.