Birbuçuk Hatıra Şiiri - Remzi Ece

Gençlik yıllarımdı. Baba parası ile açtığımız işyerinde, bir toptancı esnafı ile sohbet etmekteyiz.
Gençlik dedim ya, konuşmalar oldukça üst perdeden haliyle. Söze başlıyorum, "hasbelkader yetkim olsa" diyerek ve ekliyorum günün aktüeliyle ilgili projelerimi.
O zamanlar yanımda olan biraderim, hemen taşı koyuyor gediğine! "Allah da, bu millete acıdığından sana yetki vermemiş ya" diyor.
Birinci hatira bu gelelim buçuğuna;
Bu sefer işçi olarak çalıştığım atölyede, yukarıdaki hatırayı anlatıyorum. Aynı yerde çalıştığımız enişte bey soruyor; eee sonra? Hiiç diyorum. Enişte kızıyor hemen ve "Remzi, sen durup dururken bunu anlatmazdın" diyor.

Dostlarımızı da kızdırmayalım en iyisi, anlatalım meramımızı.
Geçtiğimiz sene içinde, Adalet Bakanı yeni atanan hakimleri topluyor ve bazı telkinlerde bulunuyor. Söze gençligımizi hatırlatan cümle ile başlıyor; benim yetkim olsa.......
Devamını yazmama gerek yok sanırım.
Beyefendi; siz oraya hasbelkader gelmiş olsanız dahî, yakınma makamında değilsiniz. İhtiyaç duyduğunuz yetkiyi meclisten istediniz de, elinize vuran mı oldu.

Yazı bitti bitmesine de, bir parağraf ekleyelim. Dostlarımız soracaklar, aktüalitesini yitirmiş konuyu neden yazıyorsun diye.
Efendim, yazan çizen var mı diye bekledik. Malum, gazeteci fakiri bir toplumuz.