Birbirimizi Anlıyorduk Şiiri - Celal Bahar

Dudakları alev olup, Yangınlara çağırırken; Sözleri beni uyarıp, Hemen kaç diyordu. Kalbi kendine çekip, Yaklaş diye bağırırken; Gözleri sakın durma, Uzaklaş diyordu. Ben onu duymuyordum, O bana uymuyordu. Ben aşkı arıyordum, O heyecan sanıyordu. *** Ruhu her gece yanıma gelip, Aklımı başımdan alırken, Bedeni köşe bucak kaçıyordu. Gözlerim her yerde onu arayıp, Önüme gelene sorarken, Gerçekler yalana, Yalanlar gerçeğe karışıyordu. Ben onsuz yapamıyordum, O benimle olamıyordu. Ben ona muhtaçtım, O bunu umursamıyordu. *** Öyle çaresizdim ki; Sanki her şey ona bağlıydı. Dilerse bahar olup çiçek açıyor, Dilerse kış olup şimşek çakıyordu. Dilerse benden uzaklara kaçıyor, Dilerse damarımda dolaşıyordu. Öyle acizdim ki; Varlığı karanlığı aydınlatıyor, Yokluğu aydınlığı karartıyordu. İsterse canıma can katıyor, İsterse canımı yakmak için, Ateşime odun atıyordu. *** Kul kulu bu kadar sevemezdi. İstese de böyle değer veremezdi. Onda başka bir şey vardı, Beni önüne katıp savuran. Başka bir şey vardı, Yüreğimi kasıp kavuran. Sanki o cennet ben cehennemdim. Bir arada olamıyorduk ama, Birbirimizi tamamlıyorduk. Nedenini bulamıyorduk ama, İmkansız olduğunu anlıyorduk. Celal BAHAR