Biraz Sen,biraz Hiçlik Şiiri - Burhan Güler

Biraz Sen, Biraz Hiçlik

Bir masanın üstünde duruyor adın,
yanında bir fincan kahve,
birkaç kırıntı,
ve ben.

Seni düşünmek bile değil bu,
düşünmekten arta kalan sessizlik belki.
Çünkü bazı insanlar gelir,
insanın içini oturtur bir sandalyeye,
konuşmadan severler seni.

Bir pencere var karşıda,
yağmur iniyor durmadan.
Camda senin suretin,
ama ben biliyorum —
her şey biraz buhar, biraz insan.

Aşk mı dedin?
Belki de bir masa örtüsüne düşen gölge,
belki de kendi kendine konuşan bir kalp.
Biz sevmeyi hep eksik yaptık,
bir yarısı hatıra, bir yarısı susuş.

Ve sen,
her gidişinde biraz daha kalıyorsun bende.
Tuhaf değil mi?
Bazı insanlar gittikçe artıyor.

Burhan GÜLER