Biraz Sen Biraz Bahar

Gözlerin dokundu sabahıma
güneş geç kaldı.
Bilmiyorum neydi bu,
ama
sana bakınca
çay demlenmeden içilir gibi oldum.

Adını söylesem,
çiçek açar bir sokak köşesi.
Sesini düşününce
suda oynayan bir gölge gibi
kalbim kıpır kıpır...

Sen yürürken rüzgârlar yavaşlıyor,
serçeler biraz daha nazlı ötüyor.
Ve ben,
seni izlerken
adımı unutuyorum bazen —
çünkü seninle olmak
"olmak"tan daha fazlası.

Hiçbir şey yapmadan geçirdiğimiz anlar var ya
işte onlar en çok yakışıyor bize.
Ne konuşmak gerek,
ne susmak...
Yalnızca senin yanında olmak yetiyor
kendime iyi gelmeye.

Gülümseyişin…
hani şu başını biraz eğip dudağının kıvrıldığı an —
işte o
bütün şiirleri boşa çıkaran yer.

Sen,
aklımda değil
bir kahve fincanının kenarında duruyorsun
hep…
Ve her yudumda
biraz sen,
biraz bahar…