Biraz önce okul bahçesinde çocukluğumu yaşadım
Çocukların yere çizdikleri oyunu o güne taşındım
Baktım yıllar geçmiş ama sistem hep aynı şaşırdım
Kişiler değişmiş ben o günü aynı oyunu oynardım
Nasılda güzel zıplıyorlar,çevresinde kimseyi görmüyor
Kendi dünyaları odaklanmışlar oyuna etrafı hissetmiyor
Bakarmısın düştü elleri çizildi hiç bir zaman umursamıyor
Ne güzeldi o yıllar beni şu anda çok acaip duygulandırıyor
Anlaşamadılar kavga edecekler sanki bir düşman gibi
Etrafına bakmadan o güzargahın o oyunun tek sahibi
Görmezler büyüğü küçüğü o dünya onların tek hakimi
Çocukluk yıllar insanın unutamadığı unutamıyacağı gibi
Bak barıştılar şimdi sanki hiç kavga etmediler bunlar
İşte çocukluk bu ya içlerinde kin nefret taşımazlar
Anında kızıp bağırır ortalığı dağıtır çevreyi bozup yırtar
O günler başka güçlü isen bağırırsan hakimiyet kurar
21.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 21.4.2008 12:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Namık kemal ilköğretim okulunda okulun bahçesinde çocukları oynarken gördüm
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!