Biraz Gerçeküstü Şiiri - Mehmet Necip Özmen

salındık
öyle ya
acıyı bile hissetmedik anamızdayken
nasıl geldik
hangi bir kızgın parçasından kopup
“n” üzeri bimem kaçıncı “n” nin
kim bilir
hangi gezegene özge
hangi bir karadan mancınıklandık
hangi bir su da küçücük bir damla
hangi bir yerçekiminin malıydık

varsayımlar

sessiz
mutlu
ömür nedir
hırs nedir
heves nedir bilemeden

verilen neyse
ki o oldu
büyüdükçe düşündük ki
yaşamak
alabildiğine

yahut
tava mı geldik dostlar tava
yanlış mı gelmiş olduk
yanlışa mı gelen
şu
yalan dolan soyhasına

anlayamadık hâlâ
karanlığından bu yana ana rahminin
sonsuzluğa ışığa
uzanan yolun
içre aydınlığını

en parlak gezegeninde mi olmalıydık
gezegendeki en parlak mı

ismimiz
olmalı mıydı
bizi çağıran bir ses
tanıdık suratlar
silüetler
ya da yaşamanın her adı
varlık
oburluk
yiyip içmek mi olmalıydı

yoksa
birer kopyası mıydık karanlıklardan gelen hüzmelerin
gerçeküstülüğün tatlı düşleri
bir kaya parçasına tutunmuş
huzuru bulmak mı asıl işi
ilk hızıyla sarmalından fırlamış
salınımı mı
durgunluğu mu mercimek tanesi kadarın
algıladığı tek ses
ritmik güp güp
veya
bilinmez bir parçacığı mı canlının
sular altında kalmış

nice ki düşündük
dediler omladı o zaman
huzur battı dedi birileri
bilmem ki
düşünmemeli miydik
çoğu şeyleri

5 ağustos 2008 İzmir