Bıraktın... Şiiri - Hasan Belek 2

Gönül sarayımı, virane ettin
Neşemi, sevgimi, hep alıp gittin
Bahar dallarımı, ateşe attın
Yeşeren bir fidan, dal mı bıraktın?

Düşlerimi çaldın, uykularımı
Zehir ettin bana, tüm yarınımı
Tükettin bendeki, duygularımı
Dermanım kalmadı, hâl mi bıraktın?

Bir pusula sandım,o yeminini
Kaybettim sayende, kendi yönümü
Karanlığa gömdün, her bir günümü
İlerleyecek bir, yol mu bıraktın?

Anılar defteri, tutuşturdun sen
Bütün hikayemi, bitirdin hepten
Geriye ne kaldı, büyük sevgiden?
Savuracak rüzgara, kül mü bıraktın?

Bu yürek bir sazdı, her demde çalan
Sevginle avunur, umutla dolan
Sözlerinle sustu, her şeyim yalan
Üstüne tutunan, tel mi bıraktın?

Güvenim sarsıldı, düştüm derine
Kimseyi koyamam, artık yerine
Sığındım çaresiz, kendi kendime
Uzanıp tutunacak, el mi bıraktın?

Hasan der sabrımı, ben de tükettim
Haykırmak istedim, lakin ne ettim
Bütün kelimeler, içime attım
Derdimi diyecek, dil mi bıraktın?

Hasan Belek
09 08 2025
Akçay