Bırakmadın Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

BlRAKMADlN
Ey gönül ben sana ne eyledim ki,
Gözümde akacak yaş bırakmadın.
Ne biçim bir hata suç işledim ki,
Ocakta dikili taş bırakmadın.

El alem eğlenip gülüp oynarken,
Dostun cemal'ini seyir eylerken,
Bu sene muradım alırım derken,
Huzura erecek baş bırakmadın.

Bir avuç toprağa gözünü diktin,
Nifak tohumu üstüne ektin,
Yoksul kazanına bir sütre çektin.
Ekmek bırakmadın, aş bırakmadın.

Gizli sırları mı ele sızdırdın,
Yetinmedin diyar diyar gezdirdin,
Derdim bin bir intizar'a yazdırdın ,
Yanımda vefalı eş bırakmadın.

Genç yaşta strese soktun bedeni,
Harabe binaya çevirdin teni,
Kimlere şikayet edeyim seni,
Ağzımda tek sağlam diş bırakmadın.

Kalktın Müçtehit'in gönül dağ'ını
İstila eyledin ördün ağ'ını,
Yağmaladın bostanını bağını ,
Dalında ötecek kuş bırakmadın.

İsmet Murat
(Müçtehit)