Bırak Beni Şiiri - Sevcan Koyuncu

Söylemiştim sana
Beni bana bırak diye
Yanında götürme!

Bak şimdi
İçimde birileri
Karanlık şarkılar söylüyor
Ağıtlar yakıyor uzun uzun
İçimde birileri karalar giymiş.
Geceleri yıldızlarla dertleşiyorum
Anlamıyor artık derdimi gece
Geceye sarılamıyorum
Umut diye.
Penceremde bekliyor yıldızlar
Gözlerin gibi.
Yazdığım tüm şiirler anlamsız
Tüm şehir üstüme yıkılmış.

Söylemiştim sana
Beni bana bırak diye
Yanında götürme!

Ufak kağıtlara yazdığım çocukluğumu
Birer birer atıyorum çöpe.
Okunmamış onca kitap var
İnsanlığın içinde saklı kaldığı.
Eski dostlarıma
Gönderemeyeceğim mektuplar yazıyorum
Uzun uzun.

Şimdi çiçekleri düşünüyorum
Kar çiçeklerini.
Hani şu senin çok sevdiklerin var ya
Bana benzettiklerin
Karda açan çiçekleri.
Sabah ayazlarında açıveren
Bir çırpıda başını çıkaran
Gelin olmuş topraktan
O nadir
O güzelim kardelenleri.
Artık onlara benzemiyorum
Bizi umut ve arzularla
Yaşamaya mahkum eden çiçeklere
Anlamsızca.
İçimde bir çocuk büyüttüm acıyla
Onu dünyaya getirmeyeceğim.

Söylemiştim sana
Beni bana bırak diye
Yanında götürme!

Gözyaşlarımda boğuluyorum
Gece yaşıyor bana inat doyasıya
Ben ölüyorum.
Perdelerini kapattım pencerelerimin
Sabah bir damla ışık sızmayacak odama
Ben sabaha çıkana kadar
Bilmem kaç kez öleceğim.

Söylemiştim sana
Beni bana bırak diye
Yanında götürme!

Bak şimdi
Gözlerinsiz üşüyorum
Ellerim buz
Kabus gecelerim
Yüreğim cansız

Söylemiştim sana
Yanında götürme beni
Bırak diye!