Aşk vardı bir zamanlar, sisli bulutların çökmediği zamanlar dilimlerinin gizliliği içinde… Hiç kimse kötü değildi ve tüm iyilikler bir kuyudan beslenirdi. Yine kuşlar öterdi. Yine sular çağlardı. Yine yıldızlar güzeldi. Yinelenirdi her şey sana dair, ondan ötürü… Papatya falları hep seviyorum çıkardı. Yoncalar dört yapraklıydı. Kızılcık şerbeti yoktu mesela, makbulü üzümdü. Sahi üzüm gibi gözleri vardı kadınların, buğulanmış bakan… Yağmur kokulu sabahlar ışıldardı saçlarına vurunca, o denli güzeldi…
Şimdilerde yuvasız kuşlar gibiyiz ve herkes birilerinden ayrı ve herkes birilerinin peşi sıra gitmekte. Hiç kimse bu oyunun neresinde olduğundan bihaber gezinmekte… Nereye dönmüş olsak yönümüzü bir belirsizlik ve hissizlik…
Güzel insanlardık bir zamanlar, güzel severdik sevilirdik…
Yoksa çok severken, sevgilerimi tükettik ve bunu hiç fark edemedik…
Tamamını Oku
