Bir zaman Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

BİR ZAMAN

Topaç döndürmeye yeterdi ferim,
Toprağı süslerdi cam misketlerim,
Bir sapanım vardı, birde çemberim,
Başka oyuncağım yoktu ağabey,

Papuçlarda bulamazdık meşini,
Soğuk kuyu çeker idi başını,
Kasıp kavururdu güneş ışını,
Giyince ayağı yaktı ağabey.

Irgatlar olurdu baş kahramanı,
Döven ile döverlerdi harmanı,
Yaba bırakmazdı kolda dermanı,
Kollu karapatos çıktı ağabey.

Yaylaya doğruydu bir tek seferim,
Nasır bağlar idi ayak ellerim
Tırpan sallariken alnımda ter'im,
Enbüyük sermayem haktı ağabey .

Çalı çırpı toplar idim ormanda,
İbriğim bir yanda, sacım yanda,
Bakır kazan pişirirdi harmanda,
Un, yağım,bulgurum çoktu ağabey.

Doğruluktan yana idi Savaşım,
Gönlüm huzurluydu, rahattı başım.
Sofrada lor peynir, sacta lavaşım,
Alnım açık, yüzüm aktı ağabey.

Bir sigaram vardı, birinci bafra,
Kimse birbirine yapmazdı tafra,
Herkese açıktı, kurulan sofra,
Halkın gözü gönlü toktu ağabey.

Birtek gaz ocağım, bir şinanayım,
Gece olur idi güneşim ayım,
Sobanın üstünde kaynardı çayım,
Dilde muhabbetim tekti ağabey.

Köyün meydanında çeşmem var idi,
Yosun bağlamıştı oluğun dibi,
Suyu cağlayıpta akarmış gibi,
Gözlerine sütre çekti ağabey.

Sanki düşte idim birden uyandım,
Gönlüm hüzünlendi, tutuştum yandım,
Bir ağacın gövdesine dayandım,
Ağladı yaprağın döktü ağabey.

Dedem dolaşarak, bahçeyi, bağı,
İdare ederdi koca otağı,
Yirmi üç evleklik kara toprağı,
Sabanla sürerek ekti ağabey.

Garip Müçtehit'im kayboldu izim,
Şimdi kâr etmiyor kimseye sözüm,
Her gün ağlamaklı bu iki gözüm,
Dalarak maziye baktı ağabey.,

İsmet Murat (Müçtehit)
Tüm.San. Der.
İç anadolu Bölge sorumlusu
Genel başkan Yardımcısı