Bir Yolcu Şiiri - Şahbettin Uluat

Sabah namazından sonra,
Atına bindi bir yolcu.
Avcılık için atını,
Dağa çevirdi bir yolcu.
*
O gezerken kar başladı.
Önce hafifti, durmadı.
Giderek çok yoğun yağdı.
Boş eve girdi bir yolcu.
*
Bekledi bir hayli zaman,
Yoğun kar vermedi aman,
Yön, yol, kayıp korkusundan,
Günü bitirdi bir yolcu.
*
Sonra birden aydınlandı.
Bineğin de canı vardı.
Belki o, yoldan anlardı
Atını sürdü bir yolcu.
*
Sardı yüz, göz suratını.
Serbest bıraktı atını.
At yardı dağın karını.
Tek bunu gördü bir yolcu.
*
Ağır ağır yol aldılar.
Rüzgara, kara daldılar.
Ve ana yola vardılar.
İzini buldu bir yolcu.
*
At iki can kurtarmıştı.
Kör bir tuzaktan almıştı.
Sahibine yaramıştı.
Anladı, gördü bir yolcu.
*
Durdu, düşündü sonradan
O bir candı, atı bir can
Farkı buydu arabadan
Çok mutlu oldu bir yolcu.

16.11.2010 00.10