Bir fotoğrafta kaldın sanıyordum önce,
Zamanla silinir, dedim, unuturum.
Ama anladım…
Sen silinmedin, sadece içime daha derin kazındın.
Gidişin sessizdi belki,
Ama bıraktığın boşluk çığlık gibiydi.
O gün sustum,
Ama içimde binlerce kelime birbirine çarptı.
Bana "hayat devam eder" dediler,
Etti evet…
Ama içimdeki o gün hep yerinde durdu.
Sokaklar değişti, mevsimler döndü,
Ama ben hâlâ senin gittiğin günün içindeyim.
Kimse anlamadı belki,
Gülüşlerime inandılar.
Oysa ben gülmedim, sadece sana söyleyemediklerimi içime sakladım.
Başka adlar öğrendim,
Başka yüzler ezberledim,
Ama birini sevmenin ne demek olduğunu
Sen gittikten sonra hiç kimseye anlatamadım.
Ne sen döndün,
Ne ben tam gidebildim senden.
Sadece bir hatıra olmadın bende —
Bir eksik tamamlanmamışlık oldun,
Bir cümleye sığmayan his,
Bir şarkının en sustuğu yer oldun.
Şimdi sokakta biri adını saysa,
Dönüp bakmam belki…
Ama içimde bir şey kıpırdar,
Sana her susuşumun iziyle.
Biliyor musun,
Seninle konuşacak o kadar çok şey birikti ki,
Ama artık sen yokken
Konuşsam bile hiçbir cümlem yerine ulaşmaz.
Ama söyleyeyim:
Bir yere gitmedin aslında.
Sadece hayatın başka bir yerinde yaşıyorsun.
Ve ben seni,
Kimsenin bilmediği bir köşemde hâlâ
Sessizce taşıyorum.
Kayıt Tarihi : 1.6.2025 02:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(Gidenin adını kimse unutmamışken…)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!