Bir Yaşlı Kurt Şiiri - Gökhan Sarıkaya

"Yalnızlığın üzerinde gezinen karartılar, çok uzak gezegenlerin gölgelerinden başka ne olabilirlerdi?
Sert kayalıkların altında binlerce ve hatta milyonlarca yıl bekleyen keşfedilmemiş cevherlerden başka kimseler yok
Bazen bir toz bulutunun giderek yaklaşan gürültüsünü duyuyorum. Açlık dehşetengiz bir şekilde kuşatırken her yeri, yüzlerce kokunun baş döndürücü ağırlığını duyumsuyorum belleğimde. Güneşin kavurucu sıcaklığı altında varlığımı devam ettirmeyi başaran o garip his
açlık
korku
zayıflık
size anlatmak istediğim daha birçok şey ...

Ilık yağmurların sonrasında kuru otların yaydığı ekşimsi tada benzer ve genzimizi yakan o koku. Çürümeye başlasam bile iğrençleşen durumuma aldırış etmeden bana yenilenip duran bir şeyler sunan doğa, seni seviyorum.

titriyorum
titriyorum
salınıp duruyor dünya
salıncağında kainatın.

Belki de bu yüzden rüzgârların bile erişemediği vadilerde yankılanan seslerini, geçmiş bir özleme kulak kabartarak duymaya çalışıyorum.

nerdesin
nerede
neden .

Geleceğin hayalini geçmişin gerçeğiyle inşaa etmek. Fakat benden sonra gelecek olanın, ağacın içindeki kurt misali giderek kendini tüketecek oluşunun farkına varamayışı.

tüken
tükenecek
tükendi.

Beni yarı yolda bırakan bu güçsüz beden, senden daha güçlüymüşüm bunu bildim. Dönüp sadece pusu attığın çılgın zamanlarını özlüyorum. Ezmekten çekindiğin geven çiçekleri sisli adımlarını özlüyorlar.

açtı bir sabah
açtığını duyduğumu duydu
yeniden açtı rengârenk.

Çığlığını tutarak yaşayan evrenin sessizliğini, evrensel bir ilkenin alaca karanlığını yaşamadan evvel, acı acı ulumalarımla bozuyorum.

gittim
gittiler
ve gidiyoruz

Köklerimde tutunup duran mistik hayaline dair bu son mavilik. Şimdi dağılabilirim o boş tuvalinde.

biraz ağaç
eski ve yıkık bir ev
gözün görmekte zorluk çektiği
bir yaşlı kurt ..."