Boşluğa Düşen Söz Şiiri - Gökhan Sarıkaya

Kımıldarken gövdemin kanlı şafağında özlemin
seslenirdim dipsiz bir kuyuya düşen
yankısı ağır siyah bir taş gibi.
Ölçü bunun neresinde?
Dibe çekilirken zamanın azalışı
ruhun figan edişi bunun neresinde?
Buğday tarlalarında kuşların uçuşu
eritirken güz mevsimini çığlıklarıyla,
umudun mavi tülünü giyen siyah gözlerim
şimdi bekleyişlerin neresinde?

Kırgın günlerimizi mi çoğaltıyoruz çocuğum?
Kutsal bilinç yahut köhne bir arzu mu bu?
Boşluğa düşen sözün elini tutsa biri!
Gelip düşüyle umudu muştulasa biri!
Ve bu karanlık günlerden ağlasak birbirimize sarılarak.
Belki genişleyen dünya küçücük bir yer açar
o tuzlu ırmak Nil'i geçer!
Sözün altında ezilen her düş
sabahın ışıltısı olur böylece.
Ve domur domur açar o kavruk yüzümüzde.

Kımıldarken gövdemin kanlı şafağında
bir ses,
artık tanımlanırız...

05.10.2024