Bir salgın anında uçup gitmiş yaşamlar.
Anıların ardısıra dizilmiş,
Gecikmişliklerine sırtlarını dönmüş insanlar.
Anımsar mısınız bir zamanlar,
Bir yaşamım vardı benim.
Kirpiklerim ıslandığında hatırlananlar,
Ve bol keseden saçtığımız kahkahalar,
Tükendiler ansızın.
Hapsolmuş, sarsıntılarla dolu rüyalarıma,
ve sulanmış defter yaprakları
nice gözyaşlarıyla.
Kuru, katıksız, tatsız aşklar,
İnişleri çıkışları endeksli yalnızlığa.
Yalnız geçen kaç gece,
Kaç ay, kaç sene,
Kaç ömür daha harcayabilirim.
Bir yaşamım vardı benim...
Saf aşklarla bezenmiş bir kız çocuğuydum,
Yaşamım böyle anılacak sanmıştım.
Birayla ve müzikle sakinleştirdiğim ızdıraplarda,
Planlanmamış, rastgele ihtiyaçlarda,
Saklandım sinsice bunca yıkıntıyı aslında.
İndirdim katkısız bakışlarımı yenilmeden,
Yok hayır yenilmedim diyorum asla,
Sadece vazgeçtim beklentilerimden.
Ter kokulu aşk gecelerinde belki hatırlayanlar,
Ve bolca ağlayanlar,
Bir zamanlar,
Çocuktum ben, amaçsız günü kokan baharımda.
* O'nun anısına.
1997 İstanbul
İbrahim Tolga ÖzsoyKayıt Tarihi : 16.9.2003 21:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
''Bir zamanlar,
Çocuktum ben, amaçsız günü kokan baharımda.''
ve ben bu sonu çok sevdim.
şekil bakımından yine düz yazıya biraz benzemiş ama tadı çok güzel:)
TÜM YORUMLAR (11)