Bir Yabancı Şiiri - Onur Yiğit Aras

Odanın sessizliği üzerime bir örtü gibi çöktü;
Ne tam huzur, ne tam kaos ikisi de aynı anda içime sindi.
Yanına uzandığımda göğsünde atan kalp
Korkularımı susturur gibi, ama tamamen değil.

Uykuya yaklaşırken bir çizgi vardı aramızda,
Kaybetmekle kazanmak arasında ince, titrek bir ip.
Ben kaçtıkça o ip geriliyor,
O yaklaştıkça içimdeki duvar çatlıyordu.

Uyuduk mu bilmiyorum;
Belki gözlerimiz kapalıydı sadece.
Ama bildiğim tek şey şu:
O gece ben ilk defa bir yabancıyı ev sandım.