Bir Veysel Şiiri - Ömer Kara 2

Sivas ellerinde vardı bir Veysel
Sevgiyle cihanı sardı bir Veysel
Bizler göremezken aşkta manayı
Gönül gözleriyle gördü bir Veysel

Çocuk yaşta aldı sazı eline
Benzersiz lisanlar düştü diline
Tenezzül etmeyip Dünya malına
“Benim yârim toprak” derdi bir Veysel

Yalancı Dünya’ya geldiği anda
Yürüyordu aşka aynı zamanda
Sevdasına, iki kapılı handa
Uzun-ince yola girdi bir Veysel

Daldı sevgi denen kutsal ummana
Kaleme, kelama gelmez bu mana
Kendi gitti, adı kaldı zamana
Şarkışla’ya mühür vurdu bir Veysel

Çektiği çileler yürek dağladı
Vurdukça mızrabı sazı ağladı
Kızılırmak sedasında çağladı
Doğrunun yanında durdu bir Veysel

Başkaydı kelamı, sözü, hecesi
Yüreksiz zamanın gönlü yücesi
Garip Seymani’nin garip hocası
Çok çırağa çok el verdi bir Veysel

4 Mayıs 2015-Gaziantep

Kul Seymani