Bir Varmış Bir Yokmuş Şiiri - Mehmet Cıngır

Bahar kokusunu taşımıyor artık rüzgâr,
Rüya oldu o rüya gibi günler,geceler...
Gülümsemiyor gayrı dalların arasından yıldızlar,
Konmaz oldu kapımdaki erik ağacına serçeler.

Mehtabın altında geçen o rüya gibi geceleri
Alıp götürdü rüzgâr gibi koşan zaman...
Hayalimden bile silindi o güzelliklerin niceleri;
Kırık dökük hayallerdir hatıramdan artakalan.

Gün inerken ufka bütün kızıllığı ile,
Akmaz oldu altın çeşmelerden bir damla su!
Sona ererken bu tatlı rüya bütün güzelliğiyle,
Gelir gökyüzünün bütün ecramiyle uykusu.

Yarıda kesilir elbet bir gün bu tatlı rüya,
Yalandır bu dünyanın güzellikleri yalan! ..
Bir masal âlemidir bu fani dünya,
Bu fani âlemde bir varmış bir yokmuş insan.