Bir Umut Şiiri - Tuğba Kırca

Favorileme Ekle
Bugün başımı yastıktan kaldırdığımda bir umut doğdu içime.
Sanki bugün bambaşka bir gün olacakmış gibiydi.
İçimdeki bütün acıyı çekip alacaklarmış gibi.
Belki de sen geleceksin,beni bulacaksın,özür dileyeceksin kimbilir.
Aramaya lüzum yok ki!
Yine aynı yerdeyim.
İstanbul'un ortasında,denizin kenarında,küçük klübemde.
Ama sen gelmezsin ki...
Şimdi kimbilir kimlerin yanındasın.
Kimlere seni seviyorum diyorsun.
Kimlerin elini tutuyorsun.
Söylesene sevgilim kimlerin karşısına geçip bana söylediğin sözleri utanmadan sıkılmadan onlara söylüyorsun.
Neden utanasın sıkılasın ki sen zaten beni hiç sevmemişsin ki...
Elime diken batsa senin canın benden çok yanardı.
Şimdi nasıl dayanabiliyorsun yokluğuma.
Nasıl dayanabiliyorsun beni ağlatmaya.
Her gece yatağıma yattığımda sabahlara dek ağlıyorum.
Gözlerim kan çanağı...
Keşke sadece gözlerim acısa ağlamaktan.
Yüreğim her saniye deşiliyormuşçasına acıyor.
Tükeniyorum.
Bazen hıçkıra hıçkıra ağlarken sabah ezanı okunmaya başlıyor.
Utanıyorum...
Kendimden nefret ediyorum.
Bu kadar acı çektiğim için.
Rabbimden özür diliyorum.
Bir de kendimden dileyebilsem!
Bazen de ağlarken uyuyakalıyorum.
Rüyamda seni görüyorum.
Senle geçen günlerimizi,doyasıya gülmemizi görüyorum.
Sonra beni katılasıya ağlattığın günü görüyorum.
İrkilerek fırlıyorum yataktan.
Gitmeseydin ne olurdu ki!
Kalsaydın hep yanımda sarılsaydım sana...
Şimdi bir umutla uyandım ama sen gelmezsin ki geri.
Bak gözlerim şişmiş ağlamaktan.
Ben bile artık tanıyamıyorum kendimi.
Seni de tanıyamıyorum sevgilim.
Gördüğüm her adamı sana benzetiyorum.
Sarışını,esmeri,kumralı hepsi olmuş sen.
Yanlarına yaklaştığımda sen olmadıklarını görünce ürküyorum.
Neyse sevgili yine çok konuştum sakın döneyim deme geri.
Artık sen gelsen de ben istemem ki seni.
Zaten sen de o kadar yüzsüz değilsindir ki...
Sevmiyorum artık seni...
Sevmiyorum dönme geri...
Dönme geri... Dönme!