esas gerçekler boğar insanı
kaçmak istersin, ama kaçamazsın
bağlıdır ellerin,ayaklarında parangalar
belki hiç göremediğin hayaletler kovalar seni
sen kaçtıkça onlar hep arkandadır
medet umarsın geride bırkatıklarından
belki bir ışıktan,belki bir merhabadan
geri dönmeye bahaneler ararsın amma,
yoktur artık geri dönmeye
ne gücün nede cesaretin
aynaları suçlarsın bazanda
artık gördüğün yüz senin değildir!
neden bakıyor sana bu yabancı adam?
neden gözlerin feri bu kadar sönük
yok yok aslında, aynalardır asıl suçlu (!)
sence, onun yüzeyi kirlenmiştir
ondan sönüktür senin çehren
yeni yeni cevaplar aranır...
cevaplanamayan sorulara
insanız ya, yine tutunacak dal ararız
konuşabilmek bile,rahatlatmaz bizi
bir iltifat yada gereksiz bir telefon
arayanın kim olduğu önemli değildir zaten
sadece birinin bizi aramasıdır, aslolan
o anda bitmiştir tüm umutlar ama
insanız işte,içimizde hiç bitmeyen heyacan
yada kendimizi haklı çıkaracak bahaneler
bir umut işte bu dünyada daha fazla
kalabilmek adına bir umut sadece
Kayıt Tarihi : 30.1.2013 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Küçüğü, büyüğü olmaz.. Çekecek kadar dayanıklı bir 'dal' olsa yeter...
Zaten bizim de mecalimiz belki de o kadar...
Çok 'iyi işlenmiş' şiir... Zaman, olaylar,insanlar ve 'insancıklar...'
Tebrik ederim Kardeşimi...
Tam puanimla listemde.
Ruh hâlimiz denizi andırır, kimi zaman sakin, kimi zaman coşkun; bazen de, ufff...
Şair bir iç hesaplaşma yaşıyor, şiirden anlaşılan bu... Fırtınalı bir ruh hâli içinde kaleme alınmış; oldukça kapsamlı, derin bir şiir... Bir tarafta; hakikat temelinde benimsenmiş hayati önem atfedilen değerler; diğer tarafta, insâni zaaflar... Duygusal heves ve hayallerin; hakikat ışığında vicdan muhasebesi... En zor iş; insanın kendiyle savaşıdır. İki yüzü keskin kılıç, ipek telinden ince bir köprü; hassas bir denge; ne yarden, ne de serden işte boğulma anı fakat asıl boğulmak ve tükeniş; kendine yenik düşmektir... Güneş, gecenin en karanlığında doğar... Umudu canlı turarak hayatı tahlil etmek, şuurlu farkındalıkla mümkündür; irade, bu noktada devreye girer ve kararlı duruş sergilenir... Aksi hâlde; Şairin dediği gibi, kaçtikça kovalar sorunlar, çığ gibi büyür ezer geçer, doğrulamazsın; neye uğradığını şaşırır, yabancılaşırsın kendine... Tüm sorunların çözümü kendimizle hesaplaşmaktan geçer; evet önce kendimizle... Eğer kendimize hesap verebiliyorsak; başkalarına veremeyeceğimiz hesap kalmaz...
SN. YAĞCI, güzel bir şiir, güzel bir mevzuu; sonra yine okurum biraz aceleye geldi; şiirin tamamin değil sadece küçük bir bölümünü yorumlamaya çalıştım; inşallah sürçülisan lisan eylemedik...
Saygı Selâm Dostlukla / Metanet Yazıcı
TÜM YORUMLAR (8)