Bir Umut Şiiri - Zennehar Yılmaz

Değmeyin gözüme ne olur yaşlar Acıyor kalbime değen bakışlar Ruhumu yitirdim bulan âşıklar Bir umut ruhuma verin figanı Açmasın bırak dalımda yaprağım Bırakın kurusun susuz toprağım Acılar içinde kaldı bıçağım Bir umut ruhuma saplansın varsın Kalmak değil gitmenin geldi zamanı Ömrüme dökerim nice hazanı Yarından beklenti gelen bir canı Bir umut toprağa dökesin gelir Nasır bağladı dilim dönmüyor Dünyaya haykırsa kimse duymuyor Sevmiştir yüreğim kimse bilmiyor Bugünü yarından göze almışım İç çektim ömrüme gelen yaşlarla Dertleri denize döktüm taşlarla Kum oldu yontuldu kıyıda kayalar Yarını değil ölümü tadasın gelir Bir değil beş değil on beş hiç değil İçimi yaktığın güneşim değil Kahrına bir yudum zehir iç deyi Gönlüme perdeler çekeyim gelsin