Herşey sanıyoruz ki her zaman olduğu gibi devam edecek. Karanlığın kör saatinde uyuyacağım , güneşin doğuşunun kaç saat sonrası ardından uyanacağım. Olmuyor bazen işte öyle. Karanlık aydınlığa dönerken uyuya kalıyorum kimi zaman. Kimi zaman ise ; gün ağırırken iniyor gözlerime perde. Belki de en çok üzgün olduğum zamanlarda yummak istiyorum kirpiklerimi. Sımsıkı hemde ...
Çoğu zaman uyanmak istemiyorum. Bazense hemen sabah olsun istiyorum. Hayallerimde sarılıyorum sana yine özlem dolu. Sonra yan yana gelince huzursuz , sorunlu hallerimiz çıkıyor açığa. Niye diyorum niye , ama bile bile ladesi çoktan demiştim kalbime. Unutuyorum aniden öfkem sevgime , sevgim nefretime karışıyor işte oracıkta. Bilinmez bir durumda sadece bakıyorum göğe. Hâlâ içimde bir umutla...
Kayıt Tarihi : 9.6.2021 19:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zümrüdü Anka](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/06/09/bir-umut-134.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!