Bir Umudun Ötesinden Seslen Bana

Bir umudun ötesinden seslen bana
En nihavent melodinin
En kıvrak notası gibi…
Ez sevginle lokum kıvamındaki yüreğimi,
Volkanlar gibi yak…
Güneş batar yine her akşamüstü,
Ay ışığı gizlenir bazen bulutlara,
Yıldızlar kaybolur semada
Sen gözlerime bak…
Bana huzur vermez köşkler, saraylar,
Mutlu etmez gönlümü başka hiçbir şey,
İçimde silinmeyecek izler bırak…

Kapat ardı görünmeyen tüm kapıları,
Eski resimlerde sararır zamanla
Tıpkı güz yaprakları gibi,
Eski aşklar Aşk olsaydı eskimezdi
Sevmek kolay olsaydı,
Şairler sevmezdi…
Zor günleri sevdim hep
Zor zamanlarda çıktı karşıma mutluluklar,
Zor nefes aldım aşklara sebep,
Zümrüt bahçelerde düşledim
En sarı, en tomurcuk gülleri koklamayı,
Martıların kanat sesleriydi
Yüreğimin senle atışları,
Hüznün sahilinde dolaştım dolunayda
Kumsalda ayak izlerin yoktu
Ne fayda…

Bin bir bahaneyle kaçtığımda kendimden,
Bin kollu ahtapot gibi sardı sevdan
Her defasında kalbimi,
Hayallerimin kırılma noktasında
Yıldırımlar indi artarda,
Yağmuru gözlerinde sevmiştim,
Ay ışığını saçlarında.
Kelimeler kıvrık dudağında severdi raksı,
Ellerin üşürdü de ısıtırdım şiirle,
Kahveyi ben içer, fallarda sen çıkardın,
Senle olmak için
En uygunsuz zamanı da ben seçerdim,
Uzaktan sever beni,
Buluşunca vazgeçerdin…

Kayboldu sevdiğin tüm sarılar
Sevdiğim en deli mor’da,
Bütün şarkıları susturdum bu gece,
Bütün düş bahçelerime sarı güller ektim,
Tüm kışları sığdırdım yüreğime
Bütün baharlar sana kalsın diye,
Ayrılığa açılan falların
Tüm fincanlarını kırdım,
Ruhumu şeytana sattım bu gece yine,
Yalnızca yüreğimi sana ayırdım…

Enginde solarken son gecenin rengi,
Kelebekler uçarken ateşe,
Bülbül son bestesini yaparken
Son vefasız güle,
Yakamozlar terk ederken martısız kalan sahili,
Bütün bulutların rengi mora çalacak,
Varoşların en kuytu yerinde yankılanacak
Yeni doğan hayatın çığlığı
Teslim olurken sevdam uykuya…
Haydi, sen de yum gözlerini,
Aşk en büyük yalan,
Sevmek avunmak sadece
Mutluluk rüya…

Murat Nail Güney 27 Aralık 2009 saat 11.32 İstanbul…