Bir Son
Soğuktaydı, üşüyordu...
Ve buz kesmiş bir dünyanın sokaklarında...
Eli donmuştu.
Gözleri ise yıllardır...
Sesi kesik, yüreği uykulu, tembelleşmişti...
Sonsuza akıyordu.
Oysa kimse tanımıyordu.
Nemrut'ta başlar kadar yabancı,
Taşlar kadar gizem doluydu....
Anlamıştı hayatın anlamını.
Ölmekmiş hayat! ...
Gözyaşları ile içine aktı! ...
Bir sele dönüştüler
Sessizce
Sonsuza aktılar...
Kayıt Tarihi : 23.3.2006 17:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Doqukan Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/23/bir-son-3.jpg)
Ahmet Safa
TÜM YORUMLAR (10)