Bir Sokak Başında Şiiri - Özgen Öz

Göz göze geldikçe hep gülümsüyordu
Gülümsedikçe sanki yüreğime serin sular serpiliyordu
Baktıkça deli gözleri derin bir okyanus gibi duruluyordu
dudaklarından çıkacak iki kelimeye
sanki sus emri vermiş gibi bakıyordu...
Bense
bir gülümsesem hani dudaklarımın ta orta yerinden
Kalbim işte !...
bıraksam kendimi
biran bıırakabilsem sokağın bir kenarında serseri düşlerimi
biran bırakabilsem..
içimdeki o sarhoşluğun suskunluğunu
Umut ve pişmanlık olmadan
gecenin renklerini doyurduğunu görüp
sırılsıklam olurdum yeniden..
Oysa yağmur hala ciseliyordu o sokak başında
Bense gülümsemeyi; faşistçe
ısırarak boğmuştum dudaklarımda.
Oysa bir tek adilce yağan yağmurdu başımıza
Biriktirdiklerimizse ...
bir birinden çok daha başkaydı hayatlarımızda
Yitirdiklerimiz bende eksik onda belkide çok daha fazla
Sadece adilce ıslanıyorduk o sokak başında
O bana bakıyordu
bense bir fiil kendi kendimce sadece farkındaydım
Sanki kuşlar uçuşuyordu gökyüzümden
Sonsuz bir mavilik ve huzur
Hani biran kanatlanıp uçacakmış gibi
Dörtbir yanım sanki bir bahar kuytusu
Durdum duruldum
Biran yüzümü dumanıyla kapatmak için bir sigara yaktım
Ararken gözlerim gözlerini
Biranda yokluğuna sarıldım..
Sonra bir küfür ettim çok günahsız
Bütün mazeretlerime
Bütün sanrılarıma
Sebeblerime ve kaçışlarımın hepsine....
Ağızlar dolusu küfürler ettim yalnızca