Bir şiirdi içinden taşıp gitmişliğiyle

Bir şiir okudum bir gün içinde
Günün içinden çıkmış kendi kendine
Şiirdi dedim; şiir, ötesi ne ki
Değildi şiir içerdiğinle
Hiç değildi böylesine dokunurken
Boşluğa düşmüşlüğe uzanmamış el
Bir çift beden çokça ölü çokça yalnız
Birbirlerinden habersiz iç içe
Sessiz günün getirdiği gece
İçine yangının düşmüşlüğü
Yağmurların uzak kaldığı iklimler
Çok sıcak çok soğuk ortası boşluk
Kayboluşun perdelerinin aralandığı
Teslimiyet gecelerine girilen
Rüzgârlar vurur sessizliği hissiz
Gün geçer günler geçer hep geçer
Yaşamak doğar içinden yaşamak
Adı her neyse doyasıya düşünmeden