Bir Şeyler Hep Eksik Hep Yarım

Sol yanım üşüyor alabildiğine;
Bu yüreğimde taşıdığım yorgunluk.
Kalem kalbe yazmıyor ki anne;
Kalem kâğıda dokununca boşluk.

Hüzünden şarkılar inşa ettim,
Gün geçtikçe düğümlenirsin içimde.
Tutunacak tek bir dalı çizdim;
Acı bu kadar mı yanar bir insanın geçmişinde?

Saman çöpünde dumanım tüter;
Bir daha gelme gizlim saklım.
Bir gül tünemişti bağrıma,
Bir gülüşe bağlanmıştı üstüm başım.

Bomboş dünya gönül görmez,
Yol upuzun, gücüm ise yok ki benim.
Ellerinin yazıp çizdikleri kelimeler,
Uzaklara dökülür, sesin dinlerim.

Bir şeyler hep eksik, hep yarım;
Kemirir de kemirir, of çektirerek.
Yaş siler mi kâğıda yazılanları?
Ölümle tamamlanır mı gitsek?