Bir /Şey/Var Şiiri - Arzu Ulut

içimde kışa tutulmuş ırmak
buza kırılan sesimle
sana kırılır gibi
bir şey var benden göçmüş
boşluğuna seni koymuş

bir şey var
öpmediğim yangınlar gibi
utandikça çiçek kokan
büyütsün diye avucumda ki su
kırık testiyle dolaştığım yalnızlık

şubatı bekler o yanım
sol omuzuna öldükçe
dönüp dönüp bir tren garında
tabutları sayar gözlerim
bir şey var benden göçmüş
boşluğuna seni koymuş

insan diyorum
öfke tomuruyor hemen şuramda
sarılıp sarmaladıkça
uzun bir kızgınlık oluyorum
dar kalçalı kozada

bak kara bulutlara
nasıl ağlarlar eteğime
naftalin kokarak
içime çekilmiş kapı gibisin
dışlandıkça yerleşen
bir şey var benden göçmüş
boşluğuna seni koymuş

çocuk ellerini dikiyorum
büyüdükçe yorgunlaşan
ağır bir vakıa diye gidiyor
savcıların önüne
büyüdükçe sırtımda ki kambur

ebru çiziyor rüzgarın biri
limaza yüzlü denizlere
sanki dağılsın diye
durmadan geçiyor gemiler
bir şey var benden göçmüş
boşluğuna seni koymuş

soluğum kapanmış kara
iki ayağı rüküda
nefeslendikçe yara açan
bazı hikayelerin sonunda
bilmem ki farkında mısın?
aynı yaştayız seninle,uzandığımız toprakta

çirkin bu gece ay
elimden çıkmayan siğil
bıçak ucunda kavlayan duruşlar gibi
soyunupta yürümek gerekir
nereleri olmayan yerlere
bir şey var benden göçmüş
boşluğuna seni koymuş

kırılıyor içimde ki ses
çatır çatır vuruluyor ormanlar
çıplak duran boynuma
gömülmeyen yaprakların günahı
bir şey var benden göçmüş
boşluğuna seni koymuş