Bir sen etmez ki…! Şiiri - İbrahim Şengün

Boğazımda düğümleniyor sözcükler,
Tam çıkacakken zor tuttuğum,
Söylemek için ertelediğim,
Erteledikçe bittiğim, akıtamadığım gözyaşım var
Bir türlü son damlasını dökemediğim.

Bir şeyler var içimde,
Hissediyorum,
Biliyorum.
Üstüne gidildikçe hassaslaşan,
Dudaklarımdan bir türlü çıkamayan,
Yüreğimin tam ortasını mesken etmiş,
Kalmış,
Kalıplaşmış…
Söylemek için çırpındığım gecelerde,
Senin olmadığını anladığım gecelerde,
Cümlelerim düğümlenip boğazıma yapışmış…
Gözyaşlarım ardı ardına süzülmüş,
Sel olmuş,
Yağmura dönüşmüş…

Yokluğunun üzerinden kaç mevsim geçmiş_
_De
Kalbimdeki fırtına dinmemiş gibi…

Sesin kulaklarımdan gidememiş,
Rüyalarımın en uzun en güzel hikâyesi olmuşsun,
Ancak bu kez de aramıza uykudan uyanışım girmiş.
Kalbimde her dokunuşta kanayan,
Bir türlü kabuk bağlamayan yara oluşmuş.
Ne bir merhem ne de bir ilaç
Sürsem de geçmez ki…
Geçemez ki.
Ne merhem ne de ilaç, ikisini toplasan bile;

“Bir sen etmez ki…”