Bir Sen Bir Ben Şiiri - Tuncay Doğan

Karlı dağlar mı, uzun yollar mı, seni, seni benden alan.
Kara kışlar mı, sıcak yazlar mı, seni, seni benden alan.
Kara geceler mi, nur gündüzler mi, seni benden alan.
Sonsuz mutluluklar mı, hüzünler mi, seni benden alan.

Seni benden alan, karlı dağlar, uzun yollar çıkmaza döndü.
Seni benden alan, kara kışlar, sıcak yazlar hazana döndü.
Seni benden alan, geceler gündüzler, güneşe, aya küstü.
Seni benden alan, sonsuz mutluluk hüzünler hazana döndü.

Seni, karlı dağlara kendimi uzun yollara verdim.
Seni, sıcak yazlara, kendimi soğuk kışlara verdim.
Seni, aydınlık gündüzlere, kendimi kara gecelere verdim.
Seni, sonsuz mutluluğa, kendimi hüzünlere verdim.

Sen dağların oldun şimdi, kır çiçekleri toplarcasına,
Ben yolların oldum sonsuzu bilmeden koşarcasına.
Sen yazların oldun hayat dolu sonsuzu yaşarcasına.
Ben kışların oldum karçiçekleri gibi baharı beklercesine.

Sen gündüzlerin oldun hep aydınlık nur saçacaksın,
Ben gecelerin oldum karanlıklarda kaybolup ağlayacağım.
Sen mutluluk diyarında mutluluğu yaşayacaksın.
Ben hüzünlerin oldum, sensiz geçen günlerime ağlayacağım