Bir Sabah Şiiri - Abdullah Alageyik

Bir sabah vakti ayrılırım senden
Daha gözlerini açmadan
Gece muhabbetinin verdiği ağır uykudan
Siyah iplik beyaz iplikten
Ayırt edilmeden
Sıyrılırım renk katamadığım düşlerinden

Bir sabah vakti ayrılırım senden
Uykunun verdiği sersemlikle
Neler kaybettiğimi bilmeden
Yorgun yollara düşerdim
Daha seni içimde öldürmeden

Bir sabah vakti ayrılırım senden
Tüm güzel şeyleri bırakarak
Aramızda geçen anları
Sırt çantama yüklemeden
Unutarak ayrılırım
Gözlerin gözlerime düşmeden

Bir sabah vakti ayrılırım senden
Tan ağarmadan
Horozlar ötmeye başlamadan
Ve uyanmadan içimdeki sen
Seni öylece bırakarak ayrılırım
Bir sabah erken

bir sabah vakti ayrılırım senden
daha şehir uyanmadan
kalabalıklaşmadan sokaklar
kaldırımlara basmadan
günaha giden ayaklar
sessizce ayrılırım senden
arkamdan ağlaşsada kuşlar

bir sabah vakti ayrılırım senden
çünkü sabah ayrılması kolay olur
beni aşka çağıran gözlerinden
ve beni amansız kıskıvrak
yakalayan sözlerinden,
en aciz anımda...
biliyorum gidişim komaz sana
ayrılığın acısını hissetmessin
aşk tomurcuğu içinde olgunlaşmamışsa
biliyorum yokluğum bile hissedilmez
daha nicelerinin giremediği o yüreğinde
herşeye rağmen
bir sabah vakti ayrılırım senden
aşkımı canıma hipotek etsemde

06:01:2003