Bir Özbenlik İhtilali Şiiri - Mesut Özünlü

Kendi enkazının altında inleyen
Tövbe teşne biriyim bugün
Bin pişmanım bilmeden attıklarımdan
Bildiklerim hesap soruyor çünkü
Bugüne kadar yaptıklarımdan

Biliyor musun özgürlüğümün
Çocuk kadar geniş olduğu günlerde
Yerde yatan sarhoş diye küçümsediğim
Bugün içimde
İnsan mısın sen? diyor
Bekârken kolayca boşadıklarım
Bana artık
Şu nafakayı ödesen diyor
Bıçkın tavırlarla kestirip attıklarım
Şimdi birer birer bana dönüyor
Bir bumerang gibi sesimi kesiyor
Gıkımı çıkaracak durumum yok inan

Bugün kendi ağırlıklarımın
Boyumdan büyük lafların
Dahası benliğimin enkazı altındayım
Yaptıklarımı veya atıp tuttuklarımı
Ne tanıdıklarım kurtarabilir
Bildiklerimin elinden
Ne de yukarılarda
Adamları çok olan dayım
Bir dozerin çiğnediği muz kabuklarından
Belki biraz daha halliceyim şu an
Gıkımı çıkaracak durumum yok inan
...
Hey itiraf fukarası! Şark kurnazlığını
Pardösü yapıp büzülmeyi bırak!
Eleştir kendini! Hava soğuk olsa bile
Daha iyidir çıkarıp atmak
Gerçekleri senden saklayan kabukları
Korkma kendinden, aynaya bak
Gel göz göze, kabuklarını eze eze
Öze dön öze…