Bir ömür kalasın... Şiiri - Hasan Belek 2

Karanlık çökerken sustu heceler,
Yakardı bağrımı yanık geceler.
Ömrümden çaldılar bitmez secdeler,
Bu gamın içinde ömür kalasın.

Tükendi içimde sabrın harmanı,
Bitirdi gönlümün nice fermanı.
İhanet ellerin aldı dermânı,
Viranın önünde gurur kalasın.

Her sözüm yanarken ateşten izde,
Adını yazdım ben kül olmuş közde.
Hükmünü sürdün de zalim bir sözde,
Yaralı gönülde şuur kalasın.

Yıkıldı yuvam da söndü ocaklar,
Hasretin yüzünden çöktü kucaklar.
Dualar, ağıtlar, suskun ırmaklar,
Sonunda toprağa sürur kalasın.

Gelip de bakınca yıkık mezara,
Sakın ha dokunma yanık esrara.
Bedenim konmadan o dar çukura,
Kefensiz gömülmüş ömür kalasın...

Hasan Belek
16 Eylül 25
Paris

Etek yazısı

“Bir Ömür kalasın” şiiri, ihanetle gölgelenmiş bir sevdanın ardından geriye kalan acıyı, kırılmış gururu ve tükenmiş sabrı dile getirir.
Her dizede hem bir kaybedişin hüznü hem de içten gelen direncin izleri vardır. Bu şiir, yıkılmış yuvaların küllerinden yükselen bir kalbin feryadıdır... H.B.