Bir Mülteci Hüznünde Şiiri - Salim Diyap

ateşten bir top gibi
yuvarlanıyor yurdum ardımda
toprağımdan kaçıyorum suyumdan
ekinimin yemlediği kuşlardan
ekmeğimi paylaştığım insanlardan
komşum benden
ben komşudan kaçıyorum

can havliyle
vurdum kendimi sınır boylarına
düş bilin
hayal bilin varlığımı
yaşamadım ben bu coğrafyada
giderim de
ayak izlerim
getirmez özlemimi ardım sıra
bir anıyım
bu ellerin
çocukluk düşlerinde
anlık esip geçen
bir rüzgar fısıltısıyım
zeytin ağaçlarında
akdeniz iyi tanır beni
bir tek o sormamıştır vatanımı
ölümüne almış kucağına

toprağımda ateş
ümitlerim kül
çalınmış ağacım kuşum
bir ben görürüm
bu görünmez halleri
bir de mavide kan düşlerim
öksüzdür kızım
sermayedir gelinim
oğlum yetimdir benim
bunca memleket içinde
memleketsizim

gidiyorum
bir silah gibi anlımın şakağına dayayarak garipliğimi
gidiyor ve siliyorum bu coğrafyadan
peşim sıra gelen ayak izlerimi

hayal bilin
düş bilin varlığımı
sürmedim ben bu toprakları
sevmedim komşu kızını
bozkırları okşamadım çocukların başak sarısı saçlarınıda
kan ter içinde işlediğim toprakların kuytularına gömdüm ellerimi.
avulularda oynayan çocukların kahkahalarında sakladım neşemi
parça parça terk etti ruhum bedenimi.
silin
ne olur silin
aranızda yeri olmayan
bu vatansız düşlerimi