Bir memleket Şiiri - Mehmet Necip Özmen

hani fit olunan üç beş kuruşa
hani kuytularda pazarlığı yapılan
ucuzca şarabı çekmiş sarhoşun
palavra salvolarından
hani bıyıklarını kemiren
sözüm ona bıçkınların pineklediği
lokallerinden derneklerinden partilerinden
yani
böyle böyle
adı konmuşsa sevgili memleketimin
ne toprağından ne taşından ne aşından
hani suratı kararmış bir ananın
bunamış babanın eziyetinden dayağından
bilirsiniz sizin oralardan
bizim buralardan biridir
bitişik ve kalın kaşların sindirilmiş öfkesinden

demem o ki soğudum
kadınından adamından
ister üzerime farz ister farz olmayanımdan
her şeyimden varlığımdan
hasılı yaşamımdan

çöreklenmiş kıvrılmış yılanlarından
silme sarmışlar her yanı kıyamet yeri dolusunca
ne de çoklarmış ahlaksız kıyamdakilerden
engel tanımazlardan
bir bilseniz yurdum insanları
ödediğimiz delice bedellerden
hani
her bir yanı beleşe sattıklarından soğudum
suyundan havasından
anasından avradından babasından kocasından
anlaşılamadığı biçimde pek çok şeyin
hani
kirli yataklarında ırzına geçilmiş hemen her şeyin
hani
böylece adı memleket konmuş
gün ışıyan dağlarından
gün bitimi ovalarından
denizinden suyundan toprağından soğudum

peşkeşinden dirhem dirhem
elde avuçta kalanından
yer üstündekinden
yer altındakinden
usturupsuz da değil
hani el altından kimi
kimi eşkere
gizlenilmiyor da hani harbiden
yani açıktan
şır lop şüpürlerden
olmaktansa ecinnisi
evladı olamamak memleketimin
toprağına usulca yaslanıp en derininden
sonsuzluk ninnisi ile mi örtmeli üzerlerimizi
en koyu mavi en koyu kahverengisinden
hani batıp batıp yerin dibine
çıkmamacasına bir dahaya
duymamaksa görmemekse hissetmemekse en derininden
hani
olmaz bu figan bırakın yeter ulan
demek mi olmalıdır
tokadı indirmek midir suratlarına
en iyisinden...

12 ekim 2006/Denizli