Bir Meftun Serzenişi

I.
Elveda ediyorum sana, yani düşlerimin ahusuna
Onulmaz izlerin nakş oluyor bağrıma
Aklıma ziyan haleni unutmayı arzuluyorum
Yapamıyorum...
Devası sen olan bir hasrete boğuluyorum
Kasvet sarıyor aciz yüreğimi
Bir kez daha yeniliyorum o melek kıskandıran ruhuna
Yani elzemsin sen benim, şu fani ruhuma...

II.
Gökyüzünde siyahın tonları süzülüyor
Gece göz kamaştıran ahengini kuşanıyor
En nahif yıldız sen diye parıldıyor
İçimde ki sevda uçsuz bucaksız bir hâle bürünüyor...

III.
Safiyane bakışlarını sema bile ancak hayal ediyor
Emsalsiz suretin ay ışığına timsal eyliyor
O içime dokunan sesin huzur bahşediyor
İhtişamın ta ufuklardan tebarüz edip, sessizce bir tebessüm bırakıyor...

IV.
Gözlerimi açıyorum...
Yüzüme doğru parıldayan güneş gözümü alıyor
Etrafta sensizliğin getirmiş olduğu bir kimsesizlik var
Duygu pınarımda belli belirsiz karalar baş gösteriyor
Hislerim de yokluğunu doğruluyor
Gözlerimden süzülen damlalar, yüreğimi tercüme ediyor...

V.
Nihayetinde senden bana elemli bir yalnızlık kaldığını anlıyorum
Yokluğunla yüzleşen tedariksiz düşlerim, öksüz kalıyor
Biçare düşlerimi derin bir ıssızlık kaplıyor
Meçhul bir ıstıraba esir oluyorum boşluğunda
Hüzün açıyor bahtımın en ücra noktasına...

VI.
Usulca başımı kaldırıp gökyüzüne doğru bakıyorum, seni görecek gibi oluyorum
Her zamanki masalsı gözlerin tüm zerafetiyle parıldıyor
Cennetsi gülüşün karşısında güneş bile sönük kalıyor
Omuzlarına dökülen ipeksi saçlarına yine mest oluyorum
O müessir bakışların imkânsızı tasfiye ediyor...

VII.
Diğer bir ihtimalse orada olduğunu sanıyorum
Gözlerimi ovuşturup tekrar bakacak oluyorum ki
Seni orada bulamıyorum...
Bu kez de aslında hiç orda olmadığını anlıyorum...
Dizlerimin üzerine düşüyorum
Yalpalıyorum...
Seni bulma umuduyla etrafı yokluyorum
Ve sonunda ben de metanetimi kaybediyorum
Hayal ile gerçeğin zafiyetine kapılıyorum
Beklenen sağanak bastırıyor...
Küçük bir kız çocuğu gibi ağlıyorum.
Tabiatın renklerini bile seçemez oluyor yaşlı gözlerim...
Hiçliğe gömülüyor, nefsanî hissiyatımı kaybediyorum
Ümitvar avuntularının yerini ümityok serzenişleri alıyor
İşte o zaman aldığım nefes dahi anlamını yitiriyor...

VIII.
Geçen zamanı özetliyor yüzümdeki çizgiler
Geçen zaman saçımdaki beyazlar
Geçen zaman mazinin izlerini lütfeden rüyalar
Geçen zaman da, bir tek matemin payidar.