Bir Kurşunluk Adamsın Şiiri - Direnc Köse

Biz kaç hüzünde boğulmuş gemiydik, sudan çıkmış balığa benzerdik.

Yosunlar anlatırdı bizi uskumrular açık denizlerin balığı okurdu canımızı,

Canımız feda olsun sevdaya meşaleler türkümüzü söylesin,

Yeter ki gözlerim son kez seni görsün,

Ve. Şimdi uzatmak yorgun bedenimi, sıcak toprağın nemli tabanına,

Kar yağsa da üzerime ısınmak yeniden, yağmur sonrası açan çiçekleri düşün!

Toprağın kokusu bir başka güzeldir o, zaman, yılanlar bile sıcaktan duramaz yerinde,

Yerinde olsam ben bir kurşunluk adamsın sen be;

Hadi gidelim buradan bıktım artık bu dünyadan, uzayın derinlikleri selam dursun bize.

iç çektim yeniden öleceğim bir gün bir köşede. Sarı ağaç yaprakları saracak üzerimi

Ve toprak sarmaşık gibi kucaklayacak bedenimi ne desem kalmaz benden geriye,

Neyim kalmış ki şu kahpe gece de.

Ayakkabım, gömleğim, pantolonum giydiğim çorabım kalsın size yadigâr.

Gideceğim bu diyardan. Vakit geceye çalıyor okuduğum kitaplar sanki dün gibi hafızamı

Tırmalıyor yokluğum bin cana bedel beni ölümsüz kılacak elbet.

Dik bir vadinin dik yamacından bırakmak gibi kendini ölüm dedikleri şey,

Bir kurşunluk adamsın be gözleri kör olmuş insanların,

Sağırdırlar yankısında boğulur sesleri bir kurşunluk adamsın

Tut elinden bari sen yaşamın.